Gek, vandaag begon eigenlijk heel slecht, heel laat. En met veel hoesten en wat ziek en zo. Ik weet nog steeds niet precies wat dat is, of eigenlijk wel, maar daar praat ik liever niet over, dat is te privé. Maar net zo gek is dat het in de loop van de dag in het algemeen beter wordt, dat ik me in de loop van de middag beter, of zelfs goed, voel, net als nu, laat in de avond, in de nacht.

En ik zou het graag veranderen, ik zou zo graag enthousiast opstaan en de dag blij en vrolijk beginnen. Want ik weet ergens met m’n verstand dat de dag, zoals bijna elke dag, goed zal eindigen.

En dat snap ik dus niet zo goed, waar die enorme negatieve stemming waar ik eigenlijk altijd mee wakker wordt nu vandaan komt. Want ’s avonds voel ik me dus goed. Zou er soms iets in de nacht gebeuren? Zou ik soms naar dromen of zo? Maar daar kan ik me eigenlijk nooit iets van herinneren, van m’n dromen, ondanks dat ik weet dat ik af en toe droom.

Dus misschien maar gewoon accepteren dat mijn dag wat anders ingedeeld is dan van de gemiddeled mens? Moet ik maar eens over nadenken, want dat is toch niet wat ik echt wil. Want wat ik echt wil is gewoon ‘blij’ wakker worden, zin hebben om het leven te leven. Maar misschien is dat ook waarom het altijd zo slecht begint. Want ik heb eigenlijk niets leuks om naar uit te kijken, geen vrije tijd of zo, geen reizen, geen vrienden bezoeken, geen avondjes uit.

En ja, het werk dat ik doe, of de dingen die de meeste mensen als werk beschouwen, vind ik leuk. Maar ik zou ook zo graag weer eens vakantie hebben, echt vakantie, waar ik er even helemaal uit ben en niet op elke peso of Euro hoef te letten. En ja, weer een auto hebben, zodat ik er ’s avonds ook uit kan, vrienden kan bezoeken of gewoon even naar de stad.

Ja, ik denk als dat er weer zou zijn dat ik dan weer wat blijer zou opstaan, wat blijer aan het werk zou gaan.

Dus maar hopen dat dat niet al te lang meer duurt voordat dat er weer is, voordat dat weer kan.