Ik wil niet meer en dat doet me denken aan dingen die ik wil regelen, dingen waar ik voor gezorgd wil hebben als ik er niet meer ben. En nee, ik wil of kan de honden (nog) niet achterlaten, dus waarschijnlijk blijf ik nog wel even, maar zeker weet ik dat niet, want ik vind het mooi geweest, ik vind dat ik genoeg geleden heb, want ik heb nog steeds vaak ontzettend veel pijn, emotionle pijn. En ik dacht altijd dat andere mensen dat ook hadden, maar ik begin steeds meer te geloven dat dat niet zo is, dat ik meer dan gemiddeld emotionele pijn heb, depressief ben, en dat dingen niet willen, dat dingen niet werken.

En ja, ik maak zeker voortgang, vooral sinds ik op diverse manieren aan het programma van anonieme codependents ben gaan werken, maar het proces is erg langzaam en ik heb er geen zin meer in om nog een paar jaar als een soort zombie te leven. Ik vind het mooi genoeg geweest en de kans dat de dingen die ik graag wil werkelijkheid worden is denk ik erg klein. En er zullen best wel mensen zijn die me missen, maar de laatste jaren heb ik grotendeels alleen geleefd en ik heb niet veel vrienden en van m’n zus en m’n nichtjes hoor ik nooit iets, ondanks wat kleine pogingen mijnerzijds om het contact wat groter te maken. Natuurlijk zal m’n moeder me wel erg missen, maar die is oud en heeft wellicht zelf niet erg lang meer te leven. Maar ze weet dat ik lijdt, dus misschien kan ze accepteren of zelfs blij zijn als ik er niet meer zou zijn. En ik moet altijd lachen als ze zegt dat ik naar de hemel ga, maar ik wil absoluut niet naar de hemel. Ik hoop echt dat het over is als je doodgaat, dat je inderdaad kunt ‘rusten’ en niet meer verder hoeft te leven.

Dus wat zou ik willen regelen? Ja, ik zou willen dat de honden op een goede plek terechtkomen, ondanks dat ik weet dat ze me enorm zullen missen. Maar aan de andere kant zijn honden, en honden leven ‘in het moment’, anders dan mensen, dus ze zullen zich best wel redden. En ja, de honden zou ik denk ik het meeste missen, want die waren er altijd voor mij, zijn er altijd voor mij.

Iets anders dat ik zou willen regelen is dat m’n schulden betaald zouden worden want ik heb een enorme hekel aan schulden. Dat past zo totaal niet bij me. En toch ben ik op de een of andere manier diep in de schulden terechtgekomen, ondanks dat de waarde van het huis minus hypotheek denk ik nog steeds veel meer waard is dan alle schulden bij elkaar. Maar het huis is niet van mij en ik zou ook niet graag willen dat het verkocht wordt, maar misschien dat dat toch zou moeten.

En ik zou graag m’n testament willen veranderen, want ik heb onder druk van m’n ouders m’n twee nichtjes als erfgenamen benoemd, samen met Lee, ieder voor de helft. Maar dat was fout, want ik wil gewoon dat Lee alles krijgt omdat hij m’n partner was of is en m’n partner, partnerschap, huwelijk, is voor mij het belangrijkste wat er is. Maar ik heb geen geld om m’n testament te veranderen, dus noem ik het nu maar gewoon even hier. En ja, ik zou eigenlijk moeten uitzoeken hoe ik dat nu het beste kan veranderen, want dat kan volgens mij ook gewoon door een briefje te schrijven. Een codicil noemen ze dat geloof ik. En ik lees nu net in Wikipedia dat je daar maar een beperkt aantal dingen in kan regelen, dus zal ik toch m’n testament aan moeten passen.

Ja, verder heb ik niet zoveel mee te vertellen voor als ik er niet meer ben. Ja, natuurlijk dat Lee de belangrijkste persoon in m’n leven is geweest en nog steeds is, hoewel het nu ik dit zo opschrijf wat raar aanvoelt. Wat ik hem nu zou willen vertellen is denk ik dat ik echt van hem gehouden heb en nog steeds houd, ondanks dat romantische liefde natuurlijk een erg egoïstische component in zich heeft. En dat ik natuurlijk meer verliefd was, en misschien nog steeds wel ben, op het beeld dat ik van hem heb of had. En dat het me spijt dat ik fouten gemaakt heb, dat het me spijt dat ik er niet in geslaagd ben gezonde grenzen te stellen, gezond te zijn, een gezonde relatie op te bouwen.

En er is nog wat meer in m’n gedachten nu, maar dat wil ik nu even voor me houden.