Ja, misschien ben ik toch een schrijver. Alleen schrijven is een eenzaam werk merk ik nu. Eerdere blogs die ik schreef hadden geen publiek en ik had er ook niet specifiek een doel mee. Voor zover ik me herinner heb ik de link daar naartoe nooit met iemand gedeeld. De inhoud was een beetje hetzelfde, ook voor mezelf. Misschien iets als dingen van me afschrijven. Of misschien ook een roep om hulp, een vraag om aandacht. En wie heeft dat niet nodig, aandacht?
Deze blog is anders, ik heb de link gedeeld en ik ben deze blog ook begonnen met een specifieke reden, in tegenstelling tot de eerdere blogs. Vanwege die reden kan ik deze blog ook niet opgeven want het is een belofte aan mezelf, of misschien aan het Universum, of aan de ‘Infinite Intelligence’ zoals Napoleon Hill het noemt. Geen directe link naar die definitie van Napoleon Hill, maar ik vond New Thought bij zoeken naar Infinite Intelligence. En The Law of Success met een zoekopdracht Infinite Intelligence gerelateerd aan Napoleon Hill.
En deze blog heeft wél publiek. Niet veel, maar genoeg om door te gaan met schrijven en even af te wachten hoe het verder gaat. Even af te wachten en de blog niet al te actief te promoten, te kijken of er meer mensen zijn die geïnteresseerd zijn in wat ik schrijf. Uiteraard hoop ik gevonden te worden via Google, hoop ik dat ik ‘organic’ verkeer naar deze site krijg, ondanks dat mensen me gewaarschuwd hebben dat ik te open ben, dat ik teveel van mezelf blootgeef, dat het me kwaad zal doen als bijvoorbeeld klanten mijn blog vinden.
Ik weet niet hoe andere schrijvers of bloggers dat doen. Seth Godin is denk ik mijn grote voorbeeld, hoewel ik het gevoel heb dat ik niet zoveel te vertellen heb, dat ik (nog) niet inspirerend ben voor mensen.
Ik heb me ooit geabonneerd op de blog van Seth Godin omdat wat hij schrijft me aanspreekt, me inspireert. Dus elke dag of bijna elke dag krijg ik zijn ‘statements’ in mijn e-mail en meestal lees ik ze en inspireren ze me, zetten ze me aan het nadenken.
En ergens hoop ik natuurlijk dat mensen ook iets hebben aan wat ik schrijf, dat het ze ook aan het nadenken zet of dat het ze inspireert, hoewel ik mezelf niet zo inspirerend vind gezien de resultaten die ik in m’n leven bereikt heb. Maar misschien is mijn blog anders, is het gewoon mijn blog en moet ik niet zo over dat soort dingen nadenken. Dat doe ik denk ik al veel te veel. Misschien moet ik gewoon schrijven over mijn leven, over wat er in me opkomt, gewoon de berichten maken zoals ik tot nu toe gedaan heb. Dan krijg ik waarschijnlijk vanzelf m’n publiek wel, als ik gewoon mezelf ben.
Ja, waarom ben ik zo bang voor mezelf, waarom ben ik zo bang wat anderen vinden of denken. Waarom, terwijl mensen me ook zeggen dat ik mezelf moet zijn, dat ik vertrouwen moet hebben. Deze blog is inderdaad mezelf, dit ben ik, dus misschien moet ik gewoon moedig zijn en doorzetten en me niet laten regeren door angst, door wat anderen zeggen. En dan ben ik weer precies bij één van de basisgedachten van Think & Grow Rich, het boek dat me het laatste half jaar inspireerde om doelen te stellen, plannen te maken en door te gaan, ondanks tegenslagen, ondanks kritiek, ondanks dat alles om me heen uit elkaar lijkt te vallen.
En begrijp me niet verkeerd, het boek gaat inderdaad over geld, maar ook juist niet over geld. En ja, ik wil nog steeds graag rijk zijn in geld, maar geloof me of niet, mijn ‘main desire’ is geen financieel doel. Het financiële is alleen een middel om mijn ‘main desire’ te realiseren.
Wat is jouw ‘main desire’?