Ja, de laatste tijd vraag ik me vaak af of ik moet blijven schrijven, hier en in Inspiration for Success, elke dag. Want het is vaak laat als ik het doe, zeker deze blog, en ik heb de laatste tijd niet echt het gevoel dat ik iets toevoeg.
Maar vandaag kreeg ik een e-mail van Leo Babauta in m’n e-mail box met een update van z’n blog over schrijven, over schrijver zijn, over bloggen. En in dat bericht, dat gewoon ‘schrijver‘ heet, vind ik toch weer moet om door te gaan en ook ideeën hoe ik het beter zou kunnen doen.
Maar misschien ben ik ook verder dan ik denk. Want ik heb misschien niet echt veel volgers, mensen die mijn blog(s) dagelijks lezen, maar ik ben nu wel bijna een jaar bezig met Inspiration for Success. En misschien al langer dan een jaar met deze Nederlandse blog want nu ik dit zo opschrijf herinner ik me dat het zo’n jaar geleden moet zijn dat ik hier begonnen ben. En dat moet natuurlijk ook makkelijk na zijn te gaan, want elk bericht en elke pagina heeft een datum en zo.
En ja, vanuit zoekmachineoptimalisatie blijf ik ook schrijven, elke dag. Want ergens zit nog in m’n achterhoofd dat als je elke dag een blogbericht schrijft Google je na een jaar of zo als nieuwsbericht zou kunnen tonen. En ja, daar gaat het ergens toch ook om, om in Google gevonden te worden. Want dan vinden mensen je dus en lezen ze dus wat je schrijft. En ja, ik weet dat het tijd kost om in Google gevonden te worden. Maar ergens valt het me toch tegen hoe weinig verkeer deze site heeft. Maar deze site promoot ik ook eigenlijk niet actief. En als ik eerlijk ben heeft de andere, de Engelse site zo langzamerhand wel verkeer. En nee, nog niet zoveel en niet op de dingen waar ik op gevonden wil worden, maar toch, als ik nu terugdenk aan het begin toen de site helemaal niet gevonden werd in Google en nu, waarin geloof ik dertig mensen per dag op de site terechtkomen, ja, dan is dat wel een verschil.
En ja, ik weet dat het ongeveer twee jaar duurt voordat een blog een beetje serieus genomen wordt. En ik dacht dus dat dat in mijn geval anders zou zijn, sneller zou gaan. Maar dus niet. Of in ieder geval niet echt naar m’n zin. En ik vraag me ook steeds meer af of er nu veel mensen zijn die dagelijks schrijven, net als ik. Want dat valt niet mee, om die discipline op te brengen, zeker als je niet veel te vertellen hebt of, zoals ik een paar weken geleden, als je geen internet meer hebt thuis.
Dus ja, toch maar doorgaan en kijken waar het schip strandt. Maar schepen stranden niet als je vastbesloten bent om aan te komen op de plaats waar je naartoe wilt. En als je voorzichtig bent of voorzichter wordt.
Of als het strandt zoek je een ander schip als je vastbesloten bent om aan te komen.
En ja, al dat gedoe met die boeken en zo waar mensen niet in geloofden, daar begin ik nu dus steeds meer wel in te geloven. Want er zit dus wel iets in, in die succesprincipes, die dingen als dromen en doorzettingsvermogen en discipline en jezelf blijven en geloven dat er meer is tussen hemel en aarde en zo. Want ergens, zo terugkijkend, heb ik toch iets geleerd van discipline. En van dromen, dromen op de goede manier dan. En van vertrouwen, van geloof. En ja, doorzettingsvermogen had ik al, misschien zelfs veel te veel of op de verkeerde manier in de vorm van eigenwijs zijn. Maar als je niet eigenwijs bent, niet jezelf bent, niet in je eigen dromen geloofd, wie ben je dan?