Gaat het nu toch goed?

Ik voel me wat vreemd de laatste dagen want ik ben weer begonnen in een boek over de Law of Attraction en dat noemt continu dat je eerst moet voelen en dat pas daarna dingen (positief) veranderen. En ik voelde me dus wat ziek de laatste dagen, dus daar lag mijn gevoel, bij ziek zijn, me ziek voelen. En ik voel me verder ook down, depressief, en ik zag en zie eigenlijk nog steeds niet hoe ik dat nu zou moeten omdraaien in een positief gevoel, want dat gevoel is zo ver weg van alles wat maar enigszins positief is dat ik geen idee heb hoe ik me maar op de een of andere manier goed zou moeten voelen.

En ja, natuurlijk heb ik ook het idee in m’n hoofd dat je vanuit een bepaalde staat van gevoel niet oneindig naar andere, omgekeerde gevoelens kunt. En dus maar op de een of andere manier het idee krijgen om me ‘iets’ beter te voelen, maar dat ‘iets’ voelde ik eigenlijk niet.

En toch, ondanks dat mijn gevoel helemaal in het negatieve zit waren er toch best veel positieve dingen vandaag. En dat lijkt dus in tegenspraak met de Law of Attraction, want toen ik vanmiddag naar beneden liep om naar de stad te gaan voelde ik me nog steeds down. En toen dus degene er niet was die me zou helpen met wat zakelijke dingen was ik dus ook wat geïrriteerd. Maar op de een of andere manier gingen mensen toch wat doen en op de een of andere manier kreeg ik toch wat ik hebben wilde, hebben moest.

En op m’n volgende afspraak ging het eigenlijk best goed en wist ik op de een of andere manier een laptop te bemachtigen, die nu nog steeds bij me is en waar ik nu dus dit bericht op schrijf. En vanavond was eigenlijk best gezellig, inclusief een gesprek met een mogelijke nieuwe zakenpartner voor DoctorsConnect, die na enige aandrang toch op kwam dagen, ondanks dat het efficiënter voor hem zou zijn alleen morgen af te spreken waneer we elkaar waarschijnlijk weer zien.

En vervolgens kreeg ik ook nog eten aangeboden en waren de drankjes erna ook voor rekening van mijn opdrachtgever, of misschien iemand die ik nu misschien wel een vriend zou kunnen noemen.

En ja, wat langer gebleven dan m’n bedoeling was en onderweg naar huis voelde ik me weer wat kortademig, ziek dus, maar even later voelde ik me toch weer wat beter en nu op dit moment eigenlijk best wel goed.

Dus gek dat mijn middag, mijn dag niet geïnspireeerd begon, niet begon met me goed voelen. Of misschien niet zo gek, want ik leer op de een of andere manier meer m’n gevoelens te accepteren in plaats van te ontkennen, dus misschien krijgen ze nu eindelijk de ruimte en krijg ik daardoor zelf meer ruimte.

Dus hoe het nu allemaal precies zit weet ik niet, maar op de een of andere manier was het Universum me dus toch goed gezind vandaag, in ieder geval in de middag en avond, tot nu toe.