Het gaat toch allemaal om gedachten, waar je gedachten zijn, waar je geest is. Dat merkte ik vooral de laatste dagen toen m’n gedachten maar gefocust bleven op de problemen met mijn/onze internetverbindingen. De wereld is zó groot, zo oneindig groot en je kunt je gedachten dus op alles, letterlijk alles richten. En toch, op de een of andere manier blijf ik, en blijf jij waarschijnlijk ook, gefocust op bepaalde onderwerpen, bepaalde gebeurtenissen en vaak negatieve gebeurtenissen, negatieve dingen. En vreemd ook, hoeveel werelden er zijn, naast elkaar, vlak bij elkaar. Dat realiseerde ik me een uurtje geleden nadat ik uit een luxe ‘mall’ kwam en besloot terug naar het hotel te lopen.
En het vreemde was dat ik dus uit die luxe ‘mall’ kwam en dat ik binnen een paar honderd meter, of misschien wel binnen vijftig meter, weer in het gewone, arme, gemiddelde Filipijnse leven was. Waar dus dingen niets kosten, maar waar ook weing vooruitzichten zijn. En dat is dus vlak naast elkaar en iedereen kan dus de mall inlopen en iedereen kan dus ook het arme gebied inlopen. En dat deed me dus denken dat mijn wereld, en waarschijnlijk ook die van jou, ontzettend klein is. Maar dat die wereld dus in principe alleen in onze gedachten bestaat. En dat je dus in de werkelijke wereld heel snel van de ene wereld naar de andere kan gaan. En terug. En dat je dus blijkbaar in je gedachten ook heel snel van de ene wereld naar de andere kunt gaan.
En ja, ik weet dat het allemaal niet zo eenvoudig is als ik het hier zo opschrijf. Maar die plotselinge overgang van de ene omgeving naar de andere, in principe van rijk naar arm, deed me toch denken dat er inderdaad veel meer mogelijk is dan we zo denken. Dat het inderdaad iets is van stappen zetten of gedachten veranderen en dat dan een overgang dus heel snel kan zijn.