Het gaat even helemaal niet goed en ik snap het nog steeds niet helemaal. Wat ben ik nu anders dan anderen? Waarom kan ik niet luisteren of zoiets of me inleven in anderen? En waarom moet dat allemaal zo nodig? Waarom ‘moet’ je je aanpassen aan de maatschappij?
Ik bedoel, niemand weet écht hoe het zit, wat we hier doen of zoiets. En iedereen doet z’n best, dat zie ik wel. Maar als iedereen zo lijdt als ik, hoe verbergen ze dat dan? Dus nee, ik ben toch op de een of andere manier anders.
En ergens voel ik dat ik toch een of andere (grote?) bestemming heb. Maar ergens anders voel ik ook op dit moment dat ik hulp nodig heb. Maar ik heb geen idee welk soort hulp en ‘de wereld’ lijkt niet in staat die te geven of niet te zien waar ik sta.
En ja, de laatste tijd weer heel vaak het gevoel dat ik wil dat het ophoudt. Niet dat ik niet wil leven of zo, maar gewoon, dat leven zo’n pijn doet en ik die pijn wil ontvluchten en dat ik de ‘gewone’ dingen zo mis, het gewoon elke week of zo even eruit gaan in het weekend. En een vakantie eens per jaar of zo, al was het maar een weekje of liever twee. Of gewoon werken, zonder dat ik mezelf in allerlei bochten moet wringen om gewoon aan het werk te gaan.
En ik blijf maar lezen dat ik me eerst op de ander moet focussen, dat ik blijkbaar teveel met mezelf bezig ben. En mensen blijven zich maar van me afkeren, want vrienden heb ik niet meer. En ook alleen maar kritiek van m’n partner die zegt dat ik het mezelf allemaal aan doe uiteindelijk is dat natuurlijk ook zo.
En ja, wat ik nu opschrijf is inderdaad iets als klagen. Maar als je, nu zelfs ook fysiek, bijna continu pijn voelt, dan is dat toch ook heel naar en dan wil je toch graag dat mensen dat zien en er iets mee doen? Je laat toch iemand die gewond is ook niet op straat liggen of zo, tenminste niet in Nederland?
En het rare is dus dat ik wel afgestudeerd ingenieur ben, zelfs aan de universiteit. En bij KPMG heb gewerkt en dat is niet niks. En bij diverse andere bedrijven vaste contracten heb gehad. En twaalf jaar een relatie gehad heb en nu een tweede relatie ongeveer tien jaar.
Maar ergens klopt er dus blijkbaar iets niet, van mij naar anderen toe en omgekeerd. Ergens gaat er dus toch iets mis tussen mij en de wereld, tussen mij en de ander.
Als ik maar wist wat het was en als ik maar wist hoe ik het kon veranderen. Maar zo werkt het blijkbaar niet.
En ergens kán het dus wel, want ik heb wel gewoon contacten met klanten en zo en andere zakelijke contacten. Maar als er dus ergens iets mis is, iets anders moet, iets opgelost moet worden, dan kom ik er dus daar ook niet uit en is iedereen ongelukkig.