Ja, niet leuk als een vriend je vertelt dat je ‘lost in life’ bent, dat je jezelf moet vinden. Dat zei en zegt mijn partner ook vaak. En ik heb eigenlijk nog steeds geen idee wat ik daar nu mee moet. Een mens is toch altijd zichzelf? Dus als ik daar zo over nadenk hoeven jij of ik daar eigenlijk helemaal niets mee. Gewoon jezelf zijn, maar dat ben je toch al, wat je ook doet of niet doet.
Verder wel een leuk en wat filosofisch gesprek. Over dat iedereen op de een of andere manier toch wel dezelfde zorgen en leuke dingen heeft. Dat er toch altijd balans is. Dat je toch maar het beste gewoon je eigen leven kunt leiden. Dat je je niet teveel moet aantrekken van wat anderen zeggen. Anderen kennen jouw leven niet. Anderen leven jouw leven niet.
En vreemd te horen dat Lucio Tan, één van de rijkste mensen in de Flipijnen maar drie uur per nacht slaapt of zo. Dat hij nooit tijd heeft of maakt voor zichzelf. Dat er zoveel ‘vraag’ naar hem is dat hij helemaal geen tijd heeft voor zichzelf.
En hetzelfde geldt voor de vriend waar ik vanmiddag op bezoek was. Hij komt uit een rijke familie en kan dus in principe ook doen en laten wat hij wil. Maar nee, ook hij maakt zich zorgen, voelt zich verantwoordelijk, heeft problemen.
En hetzelfde geldt voor mij. Veel mensen zullen tegen mij opkijken, zullen denken dat ik genoeg geld heb, dat ik geen of weinig zorgen heb. Maar niets is minder waar op dit moment. Dus ja, je kunt alleen je eigen leven leiden en voelen. En dat is wat leven dus blijkbaar is.
Dus wat mijn vriend me probeerde te vertellen is gewoon m’n leven te leiden, gewoon te leven, en ondanks zorgen en wat dan ook gewoon ‘te zijn’, gewoon ‘gelukkig te zijn’.