De laatste dagen kwam het woord evaluatie nogal eens in m’n gedachten. En ik weet niet helemaal zeker of dat nu met oud en nieuw te maken had. Waarschijnlijk wel, maar allerlei zaken, of eigenlijk alles in m’n hele leven loopt eigenlijk niet zoals ik bedoeld had, zoals ik wil, en dan is een evalutatie natuurlijk een prima manier om, ja om wat eigenlijk?
En ik denk of weet zo langzamerhand, mede naar aanleiding van deze website, deze blog, maar vooral vanuit het project Inspiration for Success, dat plannen één van mijn zwakkere punten is. Alleen weet ik niet precies wat ik daarmee moet want op de een of andere manier geloof ik nog steeds dat wat ik ook doe, of niet doe, het resultaat negatief is, dat dingen niet gebeuren zoals ik ze wil of bedoeld had. En de laatste tijd ben ik ook helemaal het gevoel kwijt rondom mijn doelen, de dingen die ik wil bereiken.
En mijn doelen zijn eigenlijk heel simpel en zijn ook niet zoveel veranderd de laatste jaren. Alleen hoe ik ook visualiseer of droom of denk of doe, die doelen lijken niet dichterbij te komen, integendeel. En alles voert toch terug tot iets als dat ik heel teleurgesteld ben, teleurgesteld in het leven, teleurgesteld dat de dingen die ik gedaan heb in m’n leven, met name de moeite en investeringen die ik gedaan heb in tijd en geld zich niet terugbetaald hebben in de vorm van dingen die ik wil, in de vorm van oogsten wat ik gezaaid heb.
En begrijp me niet verkeerd. Op de een of andere manier ben ik dichter bij m’n doelen gekomen, heb ik ergens het gevoel dat ik zeker het laatste jaar positieve dingen gezaaid heb en dat die dingen op de een of andere manier toch terug moeten komen in de vorm van goede dingen voor mij. En misschien is gewoon het woord geduld nog steeds op z’n plaats want ik geloof inderdaad dat je in een jaar minder kunt bereiken dan je denkt en en dat je in tien jaar veel meer, oneindig veel meer kunt bereiken dan je denkt (Tony Robbins). En ik ben nog maar een goed jaar op weg met dingen anders doen, beter doen.
En ja, gerelateerd aan de succesprincipes, de Principles of Success zoals beschreven door Napoleon Hil in z’n boek Think and Grow Rich, ben ik veel verder en heb ik in ieder geval heel veel opgeschreven, vastgelegd en kan daardoor inderdaad dingen beter analyseren, beter analyseren wat wel en niet te doen, analyseren wat wel werkte en wat niet.
Alleen één van de dingen waar ik nog steeds mee worstel is of ik nu actie moet nemen of niet, of meer iets van wanneer wel en wanneer niet. En ergens weet ik het antwoord daarop wel, maar ergens ook niet. Ergens weet ik dat ongeïnspireerde actie dus absoluut niet werkt (Abraham Hicks). En ergens weet ik ook dat ik soms dingen laat liggen die ik best zou kunnen doen maar die ik niet doe omdat ik een (enorme) emotionele weerstand voel. En ja, daar voel ik ook meer voor de ideeën van Abraham Hicks dan van Napoleon Hill (en andere meer ‘motivationele’ coaches). Want de laatste tijd heb ik vaak het gevoel dat dingen nog niet zodanig zijn georganiseerd als ‘het moet’ en dat dus actie nog niet op z’n plaats is, dat afwachten, geduld hebben in ieder geval minder moeite en energie kost dan ‘actie nemen’. Alleen vanuit alles wat ik geleerd heb, vanuit alles waar ik mee ben opgegroeid levert dat toch weerstand op, schuldgevoel op. En ik ben er nog niet uit hoe dat nu zit.
En ik moet nu inderdaad denken aan dat ik tot voor kort en eigenlijk nog steeds heel erg impulsief reageerde. En dat ik de laatste tijd heel vaak probeer een pauze in te lassen, bewust even niets te doen, bewust dingen op te schuiven. En ja, vaak wel met een datum waarop ik plan om dus iets te doen, wél iets te doen. En ik heb de laatste tijd ook geëxperimenteerd met dingen bewust niet te doen, bewust m’n aandacht op iets anders te focussen als ik op iets vervelends of iets negatiefs gefocust ben. En dat heeft, eigenlijk tegen beter weten in, eigenlijk tegen m’n ratio in, in een aantal gevallen gewerkt.
En een recent voorbeeld was een heel vervelend iets waar ik vervelende brieven over kreeg. En ik heb dus die brieven bewust niet opengemaakt omdat ik er vanuit ging dat de inhoud me alleen maar in een negatieve stemming zou brengen. En op de een of andere manier heeft dat gewerkt, want het issue, en het was een heel vervelend issue, één van de vervelendste en beschamendste issues in m’n leven, is opgelost zonder dat ik die brieven heb opengemaakt. En ik heb die brieven dus een paar dagen geleden verbrand. En vandaag kwam er dus nog een brief, en die heb ik dus direct weggegooid. Ik wilde die dingen gewoon niet zien, er geen aandacht aan besteden, ze me niet van m’n stuk laten brengen.
En vanuit m’n opvoeding en vanuit alles wat heel veel mensen me zeggen en zo was het niet openmaken van die brieven dus weglopen van het feit wat ik zo vervelend vond en wat ik niet wilde weten. En dat probleem heb ik dus bewust NIET aangepakt. En dat is dus iets wat je volgens alle gangbere normen NIET moet doen. Maar het werkte dus WEL. Heel vreemd hoor, ook voor mij.
Dus ja, er is toch meer tussen hemel en aarde dan we zo denken. En ‘actie nemen’ is dus niet het enige dat werkt. En misschien zijn er dus betere manieren dan alleen maar actie nemen.
Wordt vervolgd…