Ja, ‘induce‘, ik weet nog steeds niet precies wat dat betekent, hoe ik nu andere mensen in mijn projecten kan betrekken op een manier waarop het project meer massa, meer momentum krijgt. Op de een of andere manier eindig ik altijd met alleen aan een project werken. En nee, ik vind het niet zo erg meer en ja, ik ben nu minder geneigd op te geven, maar het zou zoveel leuker zijn om een project samen aan te pakken. Maar misschien is dat toch uiteindelijk wat elke leider ervaart, dat hij uitiendelijk toch alleen beslist hoe en wat.
En ja, met m’n laatste, onmogelijk lijkende project omdat het zo groot is, heb ik toch steeds meer het gevoel dat het wel kan, ondanks dat ik me de laatste dagen steeds meer realiseer wat een enorm project het is. En ja, ergens heb ik toch het gevoel dat dit keer het Universum het wel eens is met wat ik doen. En nee, ik heb eigenlijk geen idee meer wat ik terug zou willen hebben. Eigenlijk helemaal niets, eigenlijk wil ik gewoon nu eindelijk eens gehoord worden, eindelijk eens zien dat de dingen die ik verzin, de ideeën die ik heb, wél goed zijn, nuttig zijn, of wat dan ook.
En dus ja, misschien ligt success dus inderdaad net wat verder, of veel verder, dan waar je denkt dat het ligt. En ja misschien ligt het ook inderdaad na van alles en nog wat wat misgaat. En ja, ik zie ook steeds meer dat inderdaad heel veel succesvolle mensen pas echt succesvol zijn rond hun vijftigste of zestigste.
Dus er is hoop, ook voor jou.