Vreemd, ik had een item op m’n to-do lijstje staan van vandaag waar ik geen zin in had. En het was al laat en ik wist niet precies wat te doen. Maar op de een of andere manier is het nu zo’n gewoonte geworden om de dingen te doen die op m’n lijstje staan, dat ik toch op de een of andere manier een manier vond om dat item af te handelen.
Dus ja, nog steeds, de ideeën uit het boek Think and Grow Rich van Napoleon Hill hebben toch iets te maken met succes. Want vanmorgen las ik m’n desire document weer, ja hardop, en kwam erachter dat het steeds meer m’n huidige leven beschrijft. En dat is onvoorstelbaar, want de dingen die ik circa twee jaar geleden opschreef sloegen nergens op, waren onmogelijk, onbereikbaar. En op de een of andere manier zijn die dingen dichterbij gekomen, veel dichterbij. En nee, veel van de doelen, van de dromen die ik opschreef zijn nog niet echt werkelijkheid geworden zoals ik ze bedoeld had, zoals ik ze droomde. Maar het is bijna beangstigend dat alles, ja, letterlijk alles uit dat document begint te leven, werkelijkheid begint te worden. En dat de categorie ‘onmogelijk’ niet meer voorkomt en waarbij het meest onmogelijke wat ik toen opschreef nu ‘zeer waarschijnlijk’ of ‘zo goed als zeker’ is geworden.
En het vreemde is nog steeds dat ik het document wel hier en daar iets aangepast heb omdat dingen wat veranderden en omdat de oorspronkelijke tekst niet goed ‘voelde’, maar de basis, de doelen en de dromen, is nog steeds exact hetzelfde als toen ik het document als definitief beschouwde. En misschien nog vreemder is dat ik ergens m’n doelen hoger heb gesteld dan oorspronkelijk.
En ik weet nog steeds niet precies hoe ik het uit moet leggen, hoe het werkt. Want op de een of andere manier werkt het als een ‘self fulfilling prophecy‘. Eén ding valt me daarbij op, namelijk dat ik alles wat me overkomt op de een of andere manier ‘inpas’ in de dingen die in dat document staan. En dat geldt voor zowel positieve als negatieve dingen en ervaringen. En een ander ding, gerelateerd aan wat Napoleon Hill ‘autosuggestion‘ noemt, is dat ik inderdaad op de een of andere manier begin te geloven in wat er in dat document staat. En dat voert inderdaad onder andere terug door het document hardop te lezen, hoewel ik dat de laatste tijd niet meer dagelijks doe.
Maar vanmorgen was ik dus heel emotioneel toen ik het weer eens hardop las en het gevoel had dat alles in die tekst nu ‘mij’ is. Heel vreemd.
En als je dus iets wilt bereiken kan ik je dus zeker aanraden een desire document te maken. Want ondanks dat het mij nog niet echt veel echt resultaat heeft opgeleverd, heeft het me daar nu toch erg dicht bij gebracht.