Ja, vanmorgen was het even helemaal op. Het ging helemaal niet meer en ik voel me nu eigenlijk nog net zo. Nadat ik had besloten dat ik inderdaad veel te veel had gedaan en doe, besloot ik ook dat ik vanavond maar eens even niets moest doen en tijd voor mezelf zou nemen.
Dat lukte en lukt eigenlijk niet zo goed want ik heb het gevoel dat ik er nog niet ben. Ergens in me zegt iets dat ik actie moet blijven ondernemen tot ik er ‘ben’, iets als tot ik eindelijk genoeg verdien, iets als tot ik het verdiend heb om rust te nemen en iets als tot ik weer tijd en geld heb om de leuke dingen te doen die ik altijd deed.
Het frustrerende is dat ik, zeker het laatste half jaar, ontzettend hard gewerkt heb en voor m’n gevoel dus zeker rust of zelfs vakantie verdien. Alleen heeft mijn harde werken geen resultaat opgeleverd in de vorm van geld om iets leuks te doen, integendeel, ik ben er financieel alleen maar verder op achteruit gegaan, dus ik ben én moe én ik heb geen geld meer.
En ja, ik woon nog steeds in dat grote huis en wonen en leven in dit huis is relatief duur, maar mijn levensstijl is zeker niet extravagant, integendeel.
Het is een terugkerend patroon in m’n leven dat ik voor m’n gevoel hard werk en daar voor m’n gevoel onvoldoende voor terugkrijg. Ik begin wel meer te zien hoe het komt dat ik weinig verdien en ben ook bezig zaken te veranderen om dat te verbeteren. Toch voelt het onrechtvaardig dat ik sta waar ik sta gezien de hoeveelheid moeite die ik doe.
Kennen jullie dit nu ook?