Ergens geloof ik wel dat alles goed zal komen. Maar ergens ook niet. Want ik zie er tegenop om al die dingen die ik in het verleden gedaan heb en die niet goed uitgepakt hebben op te lossen. En ja, ik was blij vandaag, want er staat overal weer geld op de bank en ik heb dus weer wat reserve om de komende maanden te kunnen overleven. Maar echt leven, leuke dingen doen, dat zie ik even niet hoe ik dat moet doen.
En ja, ik maak voortgang, ik ga vooruit, ik begrijp het leven beter en zo. Maar het zou zo fijn zijn als ik weer gewoon al die dingen kon doen die ik in het verleden deed zoals gewoon in de auto stappen en gewoon weekendjes weg en gewoon één of twee keer per jaar met vakantie.
Maar dat leven is voorbij en de wereld is doorgegaan. En ik zie ook steeds meer dat ik ook erg bevoorrecht ben geweest om in een land als Nederland op te groeien en m’n carrière te beginnen. En ja, ik doe erg m’n best om weer wat van dat goede leven terug te krijgen, terug te winnen. Maar ik zie toch nog steeds even niet hoe ik dat nu moet doen vanuit de situatie waar ik nu in zit, vanuit de situatie waar ik sta.
En nog steeds vreemd dat het lijkt dat het in de vijftiger tot en met de negentiger jaren van de vorige eeuw toch allemaal wat makkelijker ging, dat mensen toch welvarender waren. En misschien geldt hetzelfde nog steeds wel voor de meerderheid van de mensen in Nederland. Maar voor mij dus niet meer en voor heel veel mensen in de wereld dus ook niet.
En ben ik nu aan het klagen? Misschien. Maar ergens blijf ik me toch afvragen of het inderdaad makkelijker is om dingen nooit gehad te hebben dan om dingen gehad te hebben en kwijtgeraakt te zijn. En hoe je dan die dingen weer terugkrijgt, terugvindt.
En hoe zat dat nu met dat inspireren en dat succes? Hoe doe je dat nu als je toch weer druk bent, maar dit keer dus niet veel verdient, tenminste niet zoveel als toen je een goede baan in Nederland had?
Ja, ik weet veel meer, maar toepassen en ‘omstandigheden’ is nog steeds iets anders.
Hoe doe jij daar nu mee?