Ik kan het haast niet geloven, maar eindelijk lijken zaken beter te gaan. En ik bedacht me dat ik eigenlijk best wel bijgelovig ben, dat ik toch geloof in iets als ‘goede tijden’ en ‘slechte tijden’ of zoiets en dat je daar niets aan kunt doen.
In ieder geval is er voor de korte termijn een klein beetje geld en dat geeft me wat rust. De laatste maanden kwam er letterlijk niets meer binnen vanuit zakentransacties en zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Niet van één kant, nee van drie, vier verschillende kanten stopten alle zakelijke betalingen. Vandaar ook dat ik dat bijgeloof noemde. En ook omgekeerd nu. Van verschillende kanten komt nu wat van die achterstallige betalingen binnen.
Veel geleerd trouwens daarvan. Als Nederlander met het Nederlandse systeem van sociale voorzieningen ben je toch wel bevoorrecht, ondanks dat het zeker niet optimaal is en wellicht niet genoeg om van te leven. Maar in grote delen van de wereld, zoals hier, krijg je dus helemaal niets als werk of zaken even niet goed gaan. En dat is een raar gevoel voor een Nederlander hoor, zeker als je alleen bent.
Uiteindelijk is trouwens iedereen alleen schreef een vriend me, en dat is natuurlijk waar (en erg eng als je daar zo over nadenkt). Dus misschien toch maar wat voorzichtiger zijn met die ander. Uiteindeiljk is iedereen toch gelijk en alleen.