Gisteren was ik van plan eerder m’n berichten te schrijven, dus niet ’s avonds laat al die ‘Inspiration for Success‘ dingen doen. Maar dat lukte niet goed omdat ik andere dingen voor liet gaan. Maar vandaag net dus wel net m’n dagelijkse ‘quote‘ gestuurd en ik ben nu dus hier aan het schrijven en het is drie uur ’s middags, dus veel vroeger dan m’n normale tijd waarop ik deze dingen doe, meestal het eind van de avond of ergens begin van de nacht.
Maar de reden is eigenlijk niet zo leuk, want de dingen die ik van plan was te doen, m’n werk en zo, lukte even niet goed. Ja, ik denk dat we dat allemaal wel hebben, van die dagen waarop dingen op de een of andere manier niet lukken, van die dagen waarop je niet het goede gevoel hebt om dingen te doen, de dingen die je van plan was.
Maar er is natuurlijk ook een echte reden en dat is dat mijn partner bezoek heeft en nog steeds niet met me wil praten. En de mensen die op bezoek zijn ken ik ook, dus dat geeft hele rare situaties. Alleen wat me dus het meest dwars zit is dat de twee vriendinnen dus nu samen met m’n partner ‘uit’ zijn, naar de stad zijn en dat ik alleen thuis ben. En met één van die vriendinnen zou ik al een tijdje koffie gaan drinken. En wat me dus irriteert, wat ik niet snap, is dat mijn partner altijd op de een of andere manier een voorkeursbehandeling krijgt. Dat mensen eerder naar hem gaan, met hem samen dingen doen dan met mij. En ja, blijkbaar heeft dat iets te maken met sociale vaardigheden en zo. Maar toch snap ik het niet helemaal goed.
En ja, je bent natuurlijk verantwoordelijk voor je eigen leven. Ik ben verantwoordelijk voor m’n eigen leven. Maar als je dan ‘het’ gewoon niet hebt, datgene waarom mensen graag naar je toekomen of graag met je omgaan. Wat moet je dan? En ja, ik laat het allemaal gebeuren, ik geef m’n partner nog steeds geld, op dit moment de controle over het huishoudbudget. En dat betekent dus dat ik zelf niks heb, nauwelijks iets heb. Want ja, natuurlijk heb ik eerst gezorgd dat er hondevoer was en zo. En nu heb ik dus geen geld meer om uit te gaan. En m’n partner dus wel, want die kijkt daar allemaal heel anders tegenaan, blijkbaar.
En ergens snap ik het dus nog steeds niet, dat m’n partner altijd voorkeursbehandeling geeft aan anderen en dat ik altijd op de laatste plaats kom. Ik bedoel, wie doet dat nu? En ja, mijn kant noemen ze can codependent of zo. En zijn kant narcistisch. En ik lees dus dat ik het allemaal maar moet gaan oplossen. En dat doe ik dus ook, daar ben ik dus ook mee bezig.
Maar niet altijd gemakkelijk, als je ‘iedereen’ weer naar je partner toe ziet trekken. En dus anderen plezier ziet maken en je jezelf dus op de een of andere manier wegcijfert, vanuit verantwoordelijkheidsgevoel of zo.
Maar goed, die jaloezie maar wat aan de kant zetten en dat klagen ook maar wat beperken. Want dat is wellicht ook wat anderen afstoot of zo.
Maar niet altijd makkelijk.