Op de een of andere manier begin ik weer te leven. Het begon met boosheid een paar dagen geleden waar een vriendin van me een opmerking over maakte. Ik laat inderdaad veel te veel over me lopen. En dat is niet gezond, niet voor mij en niet voor m’n omgeving.
Maar ik ben wel boos, boos op het leven. Want ik heb geen zin om op de een of andere manier weer opnieuw te beginnen. Nu voor de derde keer of zo. En daar baal ik van. Ik had het graag wat makkelijker gehad. Zoals ik vaker genoemd heb, ik had liever wat meer ‘gewoon’. Maar op de een of andere manier is dat niet voor me weggelegd.
En toch heb ik het objectief natuurlijk niet echt moeilijk gehad, behalve misschien op het gebied van geld verdienen. Op de een of andere manier slaag ik er tot nu toe niet in werkgevers, managers en klanten tevreden te houden. En dat is natuurlijk lastig als je moet eten (en veel andere dingen wilt).
Ik kom er trouwens wel steeds meer achter waar het aan ligt. Ik ben gewoon veel te lief en laat veel te veel over me lopen. En dat werkt aan beide kanten natuurlijk niet.
Anyhow, het is erg laat, later dan ik gepland had, en ik stop er dus maar mee.
Maar voor jou misschien: te lief of te goed is wellicht net zo ‘slecht’ als niet lief of niet goed.