Gisteravond, vannacht was ik zo blij. Want gisteren schreef ik over oDesk en Elance en dat ik er niet veel vertrouwen in had dat ik daar werk zou kunnen vinden. Maar gisteravond toch oDesk nog maar even geprobeerd en tot m’n verbazing kreeg ik een reactie en had ik opeens werk. Direct nog wel, want mijn klant wilde dingen zien en ik wilde natuurlijk laten zien wat ik kon. Dus tot diep in de nacht doorgewerkt met iets wat eigenlijk heel simpel was, maar wat nogal wat tijd kostte omdat ik niet precies begreep wat de bedoeling was, wat de klant nu precies wilde hebben.
En het gesprek dus afgesloten met een opdracht voor vandaag waar ik per e-mail wat extra informatie voor zou krijgen.
En dus geen e-mail vanmorgen, maar ik wist wel ongeveer wat de bedoeling was, dus toch maar aan het werk, alleen om er na tien minuten of zo achter te komen dat er toch een e-mail was dat de plannen veranderd waren en dat iemand anders het ging doen. Maar dat er wellicht ondersteuning nodig was van mijn kant. En dus maar gestopt.
En verder dus vandaag niets meer van die kant. En dat maakte me erg verdrietig, want ik was zo blij dat ik wat kon doen en had m’n dag daar een beetje omheen gepland en opeens ging het niet door, was het niet meer nodig.
En ja, dus toch nog maar kijken of er meer werk was op oDesk, maar vandaag dus verder niets meer van die kant. En dus zo’n twee uur betaald gewerkt tegen een erg laag tarief ‘om te laten zien wat ik kan’, tot diep in de nacht en verder niets meer.
En dat soort dingen maken me moedeloos, want het lijkt elke keer hetzelfde te gaan. Er komt iets nieuws, iemand wil iets van mij, ik ben blij en het lijkt de goede kant op te gaan. En dan stop het, zonder dat ik er iets aan kan doen.
En ik zie de opdrachtgever nu online, maar ja, hij is opdrachtgever, hij is klant. En ik ben leverancier, dus ik moet het hem naar de zin maken. Maar is het dan altijd maar zo dat de klant afspraken maarzo kan wijzigen en zo? We zijn toch ook gewoon mensen die met elkaar iets proberen te maken, te bouwen?
Dus nee, niet blij. En vandaag stond ik dus even een beetje stil. Dus ‘machteloos’ is nog steeds het trefwoord.