Vandaag was weer een beetje een rare dag. Ik begin weer een beetje tot mezelf te komen, weer een beetje te leven. Maar nog steeds ergens het gevoel niet nodig te zijn, alleen te zijn. En dit keer zonder sociale dienst of zo op de achtergrond. En in een vreemd land zonder ‘echte’ familie.
En bang, bang om mijn plannen voor zondag door te zetten. Ik blijf de laatste tijd meer bij m’n beslissingen dan voorheen, maar toch ben ik bang en voel ik me, ja hoe voel ik me eigenlijk. Vooral leeg denk ik, vooral bang voor het onbekende.
Ik merk verder steeds meer dat het niet makkelijk is anderen in beweging te zetten, anderen dingen te laten doen, dat anderen hun eigen prioriteiten hebben. En nu ik dit opschrijf vraag ik me af of dat ook voor mij geldt. Niet echt geloof ik, want er wordt me voor mijn gevoel niet veel gevraagd, niet veel om te doen, behalve wat zakelijke dingen waar ik tegenop zie, waar ik ‘mental inertia‘ bij voel.
Anderen lijken altijd zo druk, hebben hun eigen leven. Ben ik nu zo anders?
Hoe zit dat met jou? Ben je ook druk? En zo ja, is er iets dat ik voor je zou kunnen doen zodat je het minder druk zou hebben en ik het wat drukker zou hebben?