Mmm, ik weet zo even niet wat ik nu zal schrijven en of ik nu positief ben of zal schrijven of niet. Op de een of andere manier zijn dingen beter, gaan dingen beter, dat is het positieve. Het vertaalt zich alleen nog niet concreet in dingen die ik graag wil en dat is het negatieve.
Ik ben erg, ja, hoe zeg je dat nu, getroffen of aangedaan door een aantal dingen die Lynn Grabhorn schrijft in haar boek Excuse Me, Your Life is Waiting: The Power of Positive Feelings. Zij schrijft iets dat ieder mens het recht heeft om dingen te willen, om dromen na te streven. Dat dat ons geboorterecht is. En dat al dat ‘moeten’ niet gezond is, het ‘moeten’ waar ik altijd zo’n probleem mee heb en wat veel mensen niet begrijpen en waar veel mensen het niet met me eens zijn.
En die dingen raken ook aan mijn ‘message’ aan de wereld. Er wordt zo weinig gedroomd, er zijn zo weinig ‘echt’ nieuwe dingen. We hebben geen project meer als het maanprogramma. En dat is volgens mij nu net zo nodig in de wereld, al was het alleen maar om de economie een ‘boost’ te geven. Iets als ‘alle ziekte de wereld uit’. of ‘alle honger in de wereld oplossen’. Technisch kunnen we dat, technisch is dat zeker mogelijk, is dat zeker voorstelbaar. Net als vliegen naar de maan was begin zestiger jaren.
Ik hoor graag of er meer mensen zijn die nog grote dromen hebben. Ik zie jullie reacties daarover graag hieronder!