Ik had een bijzonder fijne avond vanavond bij een vriendin wiens kleinzoon jarig was. Ik zag er een beetje tegenop omdat ik me nog steeds negatief voel en bang ben dat ik (te veel) negativiteit uitstraal, maar ik ging toch en terugkijkend denk ik dat ik meer inspirerend was dan negatief.
Dus ja, ondanks stemming en zo, toch uitgaan, toch die vriend of vriendin bezoeken. Onder de mensen zijn is is toch beter dan alleen.
En Filipijnen lijken vaak wat oppervlakkig en ‘makkelijk’, maar ze hebben ook spelletjes om dingen te delen, serieuze dingen te delen. Zoals vanavond een ‘random vragen’ spelletje, waarbij iedereen eerlijk een willekeur aan vragen ‘moet’ beantwoorden. En dat ook doet. Dat ken ik vanuit Nederland niet.
En ik kreeg aan het eind van de avond te horen dat ik zo hard voor mezelf ben, ter perfectionistisch ben. En dat dat ook waarschijnlijk te maken heeft met mijn westerse achtergrond. En dat dat dus ook z’n weerslag heeft op anderen, dat ik daardoor wellicht ook hard ben naar anderen, teveel verwacht.
Dus laten we lief zijn voor elkaar, voorzichtig zijn met elkaar. En tevreden zijn met wat er is, met wat de ander doet.