Ik had de laatste paar dagen behoorlijk wat positieve ervaringen, maar één van de resultaten is denk ik dat ik me ontzettend moe voel. Wel ‘goed’ moe overigens. Iets van ‘eindelijk rust’.
Ik ben overigens ook gewoon fysiek moe want ik heb weinig geslapen. En wat ik dus nu aan het schrijven ben is dus weer een soort excuus, naar mezelf en naar anderen.
Vanmorgen had ik een hele bijzondere ervaring. Ik kwam erachter hoe mijn negatieve patroon werkt, wat het is dat maakt dat ik me niet ‘goed’ voel, waarom ik denk ik geen succes heb.
Ik kwam erachter dat ik de meeste dingen die ik doe vanuit een soort schuldgevoel doe, vanuit dat ik dingen ‘moet’ doen. En dat moeten komt vooral van anderen, vanuit ‘hoe het hoort’ vanuit maatschappij, vanuit opvoeding.
Dus dingen die ik doe doe ik niet vanuit mezelf, niet omdat ik het leuk vind, niet omdat het iets is wat ik ‘natuurlijk’ zou doen.
En ik ‘moet’ en ‘moest’ altijd zoveel van mezelf dat het dus nooit genoeg was, dat ik nooit klaar was, dat ik ‘de ander’ nooit tevreden stelde. En ik voel(de?) me dus altijd heel schuldig, omdat het nooit genoeg was, omdat het nooit genoeg is.
Dus logisch ergens, dat ik me ontzettend schuldig voel, dat veel dingen niet soepel lopen. Ik doe alles vanuit ‘moeten’ vanuit anderen, en dat ‘alles’ is veel te veel.
Waarom doe jij dingen? En is het genoeg?