Ja, hoe zit dat nu met vergeven? Ik voel me nog steeds erg schuldig vanwege de schulden die ik gemaakt heb, of meer eigenlijk vanwege de schulden die ik heb. En ja, als ik er goed over nadenk bepalen die schulden mijn leven. Of eigenlijk niet de schulden, maar het feit dat ik geen idee heb hoe ik genoeg moet verdienen om mezelf te kunnen onderhouden op een fatsoenlijke manier, om op een fatsoenlijke manier te kunnen leven, laat staan om m’n schulden terug te betalen.
En heb ik dan boven m’n stand geleefd? Gerelateerd aan de normen waar ik mee ben opgegroeid vast wel. Leef ik dan nu boven m’n stand? Ook hier weer, gerelateerd aan de normen waar ik mee ben opgegroeid, vast ook wel. Maar die normen lijken op de een of andere manier niet te kloppen. En op de een of andere manier leg ik mezelf voor zover ik weet alleen de negatieve normen op, niet de positieve.
En het lastige is dat de normen waar ik mee ben opgegroeid geen antwoorden geven hoe het dan wel moet, hoe ik hier uit moet komen, in ieder geval niet op een manier die naar de toekomst toe oplossingen geven. Want het eerste dat bij me opkomt is ‘hard werken’. Alleen hard werken wil ik wel en kan ik ook best wel. Alleen heeft hard werken me in het verleden niet opgeleverd wat ik, ja, volgens die normen, verwacht had of had mogen verwachten. Want mijn ervaring is dat mijn harde werken in het algemeen niet op prijs werd gesteld, in ieder geval niet op termijn. En dat er verder gewoon niet genoeg werk is, dus ‘hard werken’ heeft helemaal geen zin en is ook helemaal niet nodig.
En ja, uit de schulden komen is heel gemakkelijk, want als het huis waar ik woon verkocht wordt is er genoeg geld om alle schulden te betalen. En ja, dat is volgens de normen waar ik mee ben opgegroeid het juiste ding om te doen. Alleen zie ik niet precies wat dat nu oplevert, behalve dat ik dan inderdaad geen schulden meer heb. En dat ik dan inderdaad goedkoper kan gaan wonen.
Maar mijn werkelijke probleem van niet genoeg inkomen is daarmee niet opgelost. En het creëert ook een nieuw probleem, want als ik het huis zou verkopen zou dat voor mij betekenen dat het opgegeven heb, dat ik het leven zoals ik dat in gedachten had en heb opgegeven heb.
En ik weet niet precies waar dit bericht naartoe gaat, maar naar mijn normen moet het voor mij toch niet onmogelijk zijn om tussen de duizend en tweeduizend Euro per maand te verdienen en als ik dat verdien kan ik goed leven en ook geleidelijk m’n schulden betalen.
Of moet ik hier dan maar het huis verkopen en in een hutje gaan wonen en niets meer doen en leven van tweehonderd Euro per maand of zo? Dat spreekt me niet echt aan.
Een mens kan toch beter iets doen wat hij leuk vind, wat hem aanspreekt?