Ja, dus weer een mailtje van m’n ex dat hij weer met vakantie was geweest. Japan nog wel. En met die dingen blijf ik me dus afvragen wat ik nu fout heb gedaan, wat ik nu fout doe. Want ik had ook zo graag m’n leven ‘gewoon’ voortgezet, ‘gewoon Nederlands’.
Maar blijkbaar werkt het leven niet zo, blijkbaar moet toch ieder z’n eigen weg gaan. En ja, ik zoek nog steeds succes, groot succes, maar de tijd begint voor m’n gevoel te dringen en ik heb het gevoel dat ik zoveel gemist heb, in seks, in vakanties, in liefde, in erotiek, in werk, in geld, in vrienden, in gewoon op bezoek gaan, in reizen, in dingen zien, in de wereld zien.
En ik las recent een artikel ik geloof van Leo Babauta, die iets schreef over dat we vooral lijden door verwachtingen die niet uitkomen. En waarschijnlijk heeft hij gelijk. Maar het blijft pijn doen als je de dingen (even) niet kunt die je ooit kon en als je ziet dat een ander meer succes heeft (in het leven) dan jij, iemand die eens heel dichtbij was, iemand met wie je die dingen samen deed, iemand met wie je van plan was die dingen samen te blijven doen.
En ja, Nico, natuurlijk gun ik het je en nu ik dit opschrijf maakt het allemaal ook niet zoveel uit. Maar ergens ben ik toch jaloers. En dat maakt het natuurlijk allemaal veel erger, want iedereen zegt weer dat jaloezie niet goed is, dat dat een negatieve emotie is. Dus dan voel ik me nog ongelukkiger.
Dus ja, ik hoop dat jij inderdaad gelukkig bent, dat jij inderdaad geniet van het leven, van de dingen die je hebt en die je kunt doen. Dan is in ieder geval één van ons tweeën gelukkig, dan is in ieder geval één van ons tweeën geslaagd in het leven.