Vandaag had ik een beetje het gevoel dat ik terug was bij af in m’n relatie want m’n partner reageerde weer als vanouds door mij weer de schuld te geven van iets, door mij weer de schuld te geven dat ik ‘altijd’ negatief ben. En hij ging dus vandaag weer helemaal z’n eigen gang, kookte alleen en zo en zit op de bank en kijkt televisie.
En ik voel me dus schuldig want ik reageerde inderdaad negatief waarbij ik inderdaad ook anders had kunnen reageren. Maar als er dus weer vier(!?) mensen gehuurd zijn voor een dag ‘om het huis schoon te maken’ terwijl we al continu twee mensen hebben die het huis schoonmaken, de was doen en de tuin bijhouden dan draagt dat in het algemeen niet bij tot een goede stemming van mij. En daar zijn diverse redenen voor:
- Naar mijn idee kunnen twee mensen best ons huis en onze tuin bijhouden. En nee, Filipijnse hulpen zijn geen Nederlandse hulpen.
- Naar mijn idee loopt Lee’s idee van ‘schoon’ een beetje uit de hand en ik heb het gevoel dat hij een soort ‘schoonmaakmanie’ ontwikkeld heeft.
- Ik kan er niet goed tegen als er zoveel mensen in huis zijn. Eén hulp vind ik meestal al meer dan genoeg en als die continu aan het vegen is, zeker als het naar mijn idee schoon genoeg is, wordt ik daar gewoon kriegel van.
- En last but not least gebruik ik het geld liever om achterstallige betalingen te doen, rente op schulden te betalen, schulden terug te betalen of gewoon iets leuks te doen.
Maar goed, er tegenin gaan levert alleen maar ruzie op, die als Lee een stemming als deze heeft volledig uit de hand kan lopen, dus ik besloot me vandaag maar een beetje gedeisd te houden.
En het lastige van het hele verhaal is dat Lee in dit soort gevallen dus gelijk heeft. Want ik maakte een opmerking over dat de twee hulpen die we hebben het wel kunnen doen als ze iedere dag of ieder week een stukje doen en ik werd inderdaad boos op één van de hulpen omdat de honden geen water hadden. En beide dingen waren niet handig, want Lee toonde mij trots hoe schoon de zolder was geworden en boos worden op de hulp als Lee in een dergelijke stemming is is gewoon niet handig.
En omdat ik dus inderdaad begon met een negatieve insteek voel ik me dus schuldig en verantwoordelijk voor wat er de rest van de dag gebeurde. En zo gaat het dus continu, maar ergens voel ik me dus ‘opgezet’. Ergens heb ik het gevoel dat die situaties dus gecreëerd worden om mij een fout te laten maken zodat ik uiteindelijk de schuldige ben, de schuld krijg. En dat gaat dus heel subtiel en nee, ik geloof zeker niet dat Lee het met opzet doet of zo. Het is gewoon iets dat gebeurt.
En dit soort dingen maakt het leven dus naar mijn idee best wel lastig. Want je moet voor mijn gevoel zo’n beetje een heilige zijn om als je voor de honderdste keer de hulp eraan moet herinneren dat de honden altijd water moeten hebben. En je moet denk ik ook een heilige zijn om niet aan de kosten van de extra hulpen te denken, zeker als het financieel al niet al te goed gaat en je in de eerste plaats gericht bent om je schulden niet verder te laten oplopen en in de tweede plaats hoe je al die rente, boetes en kosten terug moet gaan betalen, laat staan hoofdsommen en zo.
Maar goed, als je dus niet perfect bent is het dus heel gemakkelijk iets te vinden wat je fout hebt gedaan. En ik heb altijd geleerd dat mensen niet perfect zijn, maar mijn partner denkt daar blijkbaar anders over.
En ja, ik weet wat de meeste mensen zullen denken over het bovenstaande. Dat ik maar gewoon over me heen laat lopen en zo. En ergens is dat natuurlijk ook zo. Maar ik geloof nog steeds dat het allemaal wat complexer is dan het lijkt. En dus doe ik maar m’n best om meer perfect en meer verantwoordelijk te zijn, verantwoordelijk voor m’n eigen fouten.
En ruzie zie ik niet zo zitten en om meer dingen kapot te laten gaan lost volgens mij ook niets op, zeker als dat ook weer bijdraagt aan nog meer uitgaven.