Ja, hoe moet ik nu beginnen?
Ik heb gewoon vragen, vragen aan jullie. Omdat ik er zelf niet uitkom, omdat ik sommige dingen niet snap. En misschien gaat deze hele blog daar wel over, misschien is deze hele blog, inclusief mijn Engelse Inspiration for Success wel één grote hulpvraag.
En vandaag begon naar mijn idee goed, onder andere met mijn bericht op de Engelse site over jezelf eerst liefhebben. Het bericht dat begon met Oneindig Bewustzijn.
En verder vandaag best wel een goede dag, lekker gewerkt en zo, lekker druk. En toen het bericht dat de opdracht, de opdracht waar ik zo blij mee was, de opdracht die me waarschijnlijk net even door mijn allerdiepste ‘cash flow’ dieptepunt heen zou kunnen helpen, niet doorging. En ik had net de offerte afgemaakt, de offerte die me zo’n twee uur tijd had gekost en die ik gisteren met m’n partner had besproken.
En ik was er niet echt door aangedaan omdat ik mijn cash flow probleem heb overgegeven, overgegeven, inderdaad aan Oneindig Bewustzijn. Maar natuurlijk voelde ik ook iets van teleurstelling, iets van, niet weer hè? Iets van het begon net iets beter te gaan, ik dacht dat ik weer in opgaande lijn was, en nu net nog weer even een opdracht die niet doorgaat. En weer iets van economie, weer iets van een geldstroom die ergens stopt. Want de reden dat de opdracht niet doorging was dat mijn klant haar grootste klant kwijt was en daarmee 80% van haar omzet.
En dus vandaag toch gewoon verder gewerkt, niet erg aangedaan, omdat ik ‘het’ heb overgelaten, omdat ik er zo langzamerhand achterkom dat je niet alles zelf in de hand hebt, dat je niet alles kunt beheersen. Het Engels heeft daar zo’n mooi woord voor, ‘control’ en het bijbehorende ‘control freak’, wat ik waarschijnlijk inderdaad wel ben of in ieder geval was. En dus gewoon lekker verder gewerkt, iets wat ik eigenlijk tijden niet gedaan heb omdat er niet genoeg werk was. En dus ergens aan het eind van de dag besloten dat het genoeg was voor vandaag, ondanks een wat ontevreden gevoel omdat mijn partner een andere offerte niet wilde lezen die ik vandaag graag wilde wegsturen.
En toen ging het dus weer mis. Toen begon mijn partner over de koelkast die kapot is en dat dat toch wel lastig is en dat dat ook geld kost omdat we nu vaker naar de stad moeten. En dat we dus misschien wel toekunnen met een goedkopere koelkast dan wat hij in z’n hoofd heeft en dat drieduizend peso per maand niet zoveel is.
Maar we komen nu al xxx euro tekort de komende maand, met consequenties die wellicht nooit meer ongedaan kunnen worden gemaakt als we bepaalde dingen niet betalen. En ergens heb ik besloten niet meer de route te kiezen die ik voorheen koos en die ‘fout’ was en waarmee ik het op zou kunnen lossen.
En ik weet zo langzamerhand wel dat dat niet echt waar is, dat er altijd wel alternatieven zijn en dat dingen altijd anders gaan dan je denkt. Maar dingen kwijtraken waarvan je weet dat je ze nooit meer terug kunt krijgen vind ik toch wel wat, zeker als je ze met ‘foute’ beslissingen wel zou kunnen zekerstellen.
Maar ik wist dus niet hoe dit verder met mijn partner te overleggen. Want hij zegt dat ik nooit luister. En ik weet niet wat ik daarmee moet, want ik krijg altijd, m’n hele leven al, bevestigd dat mijn communicatieve vaardigheden op z’n zachtst gezegd niet goed zijn. Dus ik heb geen weerwoord, ik heb geen idee hoe ik hem moet vertellen dat we naar mijn idee al diep genoeg in de financiële problemen zitten en dat dus een koelkast op afbetaling de problemen alleen maar groter maakt. En ik herinner me nu dat hij ook iets zei dat zo’n verplichting ertoe uitnodigt om harder te werken. Maar zo zit ik niet in elkaar.
En ik merk dat ik weer aan het klagen ben. Maar ik weet het dus niet wat dat is, dat mensen bij me weggaan, wegblijven. En het lastigste is dat mijn ex-partner dit soort dingen bevestigt. En niet alleen mijn ex-partner, maar ook anderen. Dat er ‘iets’ met mij is, iets autistisch of zo. En dan houd het dus op, bij mij. Dan weet ik het dus niet meer. Wat moet ik dan? Van de klif afspringen omdat mensen mij niet begrijpen zodat ik helemaal alleen ben en uiteindelijk zelfs niets meer te eten heb?
En ja, cursussen en zo. Dat wordt nog weleens geadviseerd. Maar die heb ik allemaal al gedaan. En ik heb ook alle zelfhulpboeken en websites en wat niet al al gelezen en bekeken. En diverse psychologen en zo versleten.
Dus ja, wat moet je dan?
En is er iemand die dit herkent en me inderdaad kan vertellen wat je dan moet? Als je niet begrepen wordt, als mensen het gevoel hebt dat je niet naar ze luistert en ze niet begrijpt? En je daarom achterlaten? Verloren.