Ik bedacht me dat op de een of andere manier gevoelens achterlopen. Dat ook een bepaald gevoel blijkbaar een gewoonte is. Een aantal dingen gaan namelijk best iets, of misschien wel veel beter, beter dan vorig jaar. En toch komt m’n gevoel daar niet meer overeen. Op de een of andere manier geloof ik het nog niet. Op de een of andere manier is die zwarte wolk van vervelende dingen er nog steeds, ondanks dat er bijvoorbeeld de laatste tijd toch wat kleinen opdrachtjes binnenkomen. En heel onverwacht een nieuwe klant, of eigenlijk twee nieuwe klanten. En dat was dus waar ik om gevraagd, om gebeden had.
En gek, want nu het gebeurt voel ik het nog niet, behalve dan eerder vandaag. Toen realiseerde ik me ineens dat je je soms niet realiseert dat er een raam openstaat als de deur (even) is dichtgegaan.
Dus toch wat meer opletten in het vervolg. Ook als dingen goed gaan. Opletten of de werkelijkheid wel met het gevoel overeenkomt.