Ja, ben ik nu succesvol of niet? Ik meet ergens succes nog steeds als financieel succesvol en succesvol in carrière en op die twee gebieden ben ik nu zo’n beetje op het laagste punt ooit. En ik voel me ook niet succesvol, ik voel me down of eigenlijk meer ‘discouraged‘, gevoelsmatig een beter woord dan het Nederlandse woord ontmoedigd denk ik.
En dat hele gevoel wordt bepaald doordat ik voor m’n gevoel altijd hard gewerkt heb, altijd doorgezet heb, altijd doorgegaan ben ondanks alles, om ‘geld te verdienen’. En uiteindelijk werkte dat dus niet. En ondanks dat er periodes zij geweest waarin ik goed, zelfs erg goed, verdiend heb, heeft het eigenlijk nooit erg goed gewerkt en ben ik nooit succesvol in m’n carrière geweest zijn banen en nu m’n bedrijf altijd langzamerhand ‘misgegaan’.
En wat is nu succesvol voor mij? Dat begint nu voor mij zo’n beetje de hoofdvraag te worden want die heb ik mezelf misschien eigenlijk nooit echt gesteld. En het lastigste daarmee is dat dat tot nu toe altijd enorm beïnvloed is door ‘wat anderen vinden dat ik moet zijn of doen’. Iets als ‘je moet je eigen geld kunnen verdienen‘ en ‘je bent zelf verantwoordelijk voor je leven’ (lees: ‘je moet zelf zorgen dat je genoeg geld verdient om in je eerste levensbehoeften te voorzien’). Maar wat als dat niet lukt zoals nu en ook eerder in m’n leven? De hele wereld viel over me heen vorig jaar toen ik helemaal geen cash meer had en mensen om geld vroeg. En ik noemde nu een geldbedrag ergens op een website in een projectplan en het project werd direct gewijzigd ‘omdat de website niet bedoeld was voor financiële ondersteuning van projecten’). En in dit geval vroeg ik eigenlijk helemaal geen geld, maar ik noemde een financieel doel.
Dus als ik geld voor mezelf vraag om te overleven is het niet goed, maar als ik geld voor ons jaarlijkse kinderkerstfeest vraag is het opeens wél goed. Dan staat iedereen te juichen dat we voor een goed doel bezig zijn. Maar ik voelde me altijd opgelaten, want mijn/ons bedrijf heeft eigenlijk nooit voldoende geld opgeleverd om rond te kunnen komen en in die bedelrondes, ja, zo voelde en voel ik dat, voor ons kinderkerstfeest was er dus wél geld voor ‘de arme kinderen in Malasag’ en niet voor ‘Guus die niet rond kan komen omdat hij niet weet hoe hij geld moet verdienen’. En Guus werkt dus wel ontzettend hard. En heel veel ouders van die kinderen werken dus hard. Dus een hardwerkende Guus wordt niet beloond, zelfs afgestraft als hij even helemaal niet meer weet waar hij het geld voor z’n dagelijkse levensbehoeften vandaan moet halen. Maar geld inzamelen voor anderen, die misschien zelfs meer verdienen dan ik, is dus wél goed en wordt zelfs gezien als goede daad. Nou vraag ik je.
En ook nu, ik heb eigenlijk geen inkomen en heb ook echt geen idee meer wat ik moet doen om klanten (of eventueel werk) te vinden. Maar maakt dat mij nu een slecht mens? En geloof me, ik heb voor m’n gevoel alles en meer gedaan om ‘geld te verdienen’, klanten te vinden. En blijkbaar ben ik daar tot nu toe niet goed in. En ja, ik maak keuzes, want ik wil hier graag blijven wonen en ik geloof niet in lange afstandsrelaties, dus een baan ver weg zie ik niet echt zitten. Maar opnieuw, maakt dat mij een slecht mens dat mijn thuis en mijn familie hoger stel dan ‘geld verdienen’?
Dus ja, mijn geldinzamelactie starten voor het kinderkerstfeest in Malasag is dit jaar extra moeilijk, want nu heb ik zelf dus echt niets meer, ja nog een Credit Card limiet van EUR 2,500.00. En nog wat leningen die nog aan mij terugbetaald moeten worden.
Hoe zou moeder Teresa dat nu doen? Hoe deed zij dat nu?
Ik wil zo graag iets voor anderen doen, maar als je het gevoel hebt dat je zelf niets hebt of niet genoeg vind ik dat toch wel erg lastig.
En ik werk zo graag, en zo graag hard. Hoe komen anderen met een soortgelijk karakter of een soortgelijke persoonlijkheid nu aan werk?
Of ben ik inderdaad op werkgebied dom en kun je mij maar beter niet aan het werk zetten. Maar dan nog steeds, hoe moet ik dan in m’n dagelijkse levensonderhoud voorzien als ‘werken’ en ‘geld verdienen’ de gangbare normen zijn?
En ja, ik wil graag werk doen dat ik graag doe. Dat is toch niet gek, dat wil toch iedereen en zou toch moeten kunnen?
En klaag ik nu? Wellicht, maar ik moest het toch even kwijt want het is zo makkelijk om over anderen te oordelen, om anderen te zeggen wat ze ‘moeten’ doen. En ik heb dat zelf ook heel veel gedaan in m’n leven. Maar ik ben er wat voorzichtiger mee geworden. En misschien is dat dan ook mijn boodschap van vandaag: oordeel niet, of niet te makkelijk over anderen, want je kent hun situatie niet, niet echt.
En ja, had ik successen vandaag en de laatste tijd? Zeker, en dat gaf en geeft best voldoening. Maar als je basisreferentie, en de basisreferentie van de wereld, geld is, en inmiddels is geld voor mij iets als ‘in de basisvoorzieningen voor mij en de mensen om me heen kunnen voorzien’, dan is het niet makkelijk om je goed te voelen.